Het lijkt nu haast ondenkbaar dat bankmedewerkers met zakken vol geld over straat gaan. Maar tientallen jaren geleden was dat heel normaal. ,,Mensen wisten toch niet wat er in dat plastic tasje zat’’, zo redeneren oud-medewerkers Connie Westdorp en Yolanda van Mil jaren later nog altijd heel nuchter. ,,De tasjes waren ook niet herkenbaar. Je had er gewoon eentje van de De Bijenkorf of zo. Alles was heel makkelijk. Lekker relaxed’’, herinnert Connie zich. ,,Ik ben nooit bang geweest om zo over straat te gaan’’, beaamt Yolanda.

,,Mensen wisten toch niet wat er in dat plastic tasje zat''

In het gras

De bank had er blijkbaar alle vertrouwen in dat deze manier van geld vervoeren goed ging. En dat was ook zo, menen Connie en Yolanda, maar ook voormalig medewerkers Meta Waaijer en Henk Hoogweg. ,,We kunnen ons niet herinneren dat het een keer mis is gegaan met de plastic tasjes’’, zegt de groep. Voor Rob Westdorp scheelde het wel een keer weinig of hij was een ton kwijtgeraakt. ,,Ik durf dit verhaal ook pas na veertig jaar te vertellen’’, lacht Rob. ,,Als ik dat toentertijd had gezegd, was ik misschien wel ontslagen.’’

Rob vervolgt: ,,Het moet 1972/1973 zijn geweest. Ik werkte toen bij het kantoor in de Langstraat in Wassenaar. Ik reed elke dag op mijn brommertje met een zak geld van het hoofdkantoor in de Jan Hendrikstraat naar de Langstraat. Die dag kreeg ik 100.000 gulden mee. Ik wikkelde mijn regenjas eromheen en zette de plastic tas achterop. Halverwege begon het te regenen. Toen ik stopte om mijn regenjas te pakken, zag tot mijn grote schrik dat de tas met geld weg was. Het moest er ergens onderweg zijn afgevallen. Dus ik reed langzaam dezelfde route terug. En ja hoor, daar lag de tas. Verderop in het gras langs de weg.’’

Overvallers

Dat het er niet altijd maar onschuldig aan toe ging, vertelt Hans Wetermans. Hij werkte jarenlang in het hoofdkantoor aan de Jan Hendrikstraat en was als bouwkundige onder meer betrokken bij de renovatie van een aantal bankgebouwen. Hans vertelt hoe er vroeger bovenop de garage tegenover het hoofdkantoor ongure types stonden te kijken hoe en wanneer geldwagens op en af reden. ,,Ze stonden daar dagelijks te posten. Gelukkig is er nooit iets gebeurt naar mijn weten.’’