Het spaargeld van de klanten van de Nutsspaarbank werd decennialang bewaard in de imposante kluis van de firma Lips, in de kelder van het gebouw aan de Riviervismarkt. Maar dit was niet altijd zo. Het begon allemaal kleinschalig, met een kistje met geld in het kantoor van de burgemeester.

Dag en nacht bij je geld kunnen was niet altijd vanzelfsprekend. De eerste pinautomaat dook in 1976 op in Amsterdam. Een paar jaar later omarmde de Nutsspaarbank deze trend. Om ervoor te zorgen dat klanten ook echt geld gingen opnemen, werd in 1984 een reclame gemaakt. Het was Graaf Dracula die mensen moest overhalen naar de flappentap te komen.

Bij de Haagse Nutsspaarbank werkten honderden mensen. Niet vreemd dus, dat er soms een romance opbloeide tussen collega’s. Binnen de bank werden zij ‘bankstellen’ genoemd.

De Nutsspaarbank en ADO spelen op hun eigen manier al lange tijd een belangrijke rol binnen de Haagse gemeenschap. Het is dan ook niet gek dat de paden van de bank en de voetbalclub elkaar meer dan eens kruisten. 

Lange tijd was de bank iets voor volwassenen. In de twintigste eeuw kwam daar langzaam verandering in. Spaarpotten van kinderen raakten vol. Het werd tijd de jeugd ervan te overtuigen hun centen en stuivers te storten bij de Nutsspaarbank. 

Maar liefst 123 jaar was de Nutsspaarbank een mannenbolwerk. De eerste vrouwen traden in dienst tijdens de Tweede Wereldoorlog. Daarna duurde het nog decennia voordat de eerste vrouw in het bestuur terechtkwam.

Na de Duitse inval op 10 mei 1940 besloot de Haagse Nutsspaarbank de bijkantoren te sluiten. Alleen het hoofdkantoor bleef open. Spaarders konden niet meer dan 50 gulden per gezin per week opnemen. 

De Haagse Nutsspaarbank beheerste in april 1932 meerdere keren het nieuws vanwege een run op de bank. Spaarders stonden rijendik voor de bank te wachten om hun geld op te nemen.

Met sparen kon je niet vroeg genoeg beginnen, vond de Nutsspaarbank. Daarom werd in de jaren dertig van de vorige eeuw het schoolsparen bedacht. Kinderen konden zegeltjes kopen in de klas en zo een leuk zakcentje bij elkaar sparen.

Dat sparen belangrijk is, wordt elk jaar op 31 oktober benadrukt. Dan is het Wereldspaardag. De Nutsspaarbank deelde die dag cadeautjes uit, zoals kalenders. Mensen stonden in de rij om er een te bemachtigen.

Het Nutshuis vormt een belangrijk onderdeel van de geschiedenis van de Haagse Nutsspaarbank. Het monumentale pand deed van 1921 tot 1992 dienst als het hoofdkantoor van de bank.

Bij de meeste mensen is het hoofdkantoor van de Haagse Nutsspaarbank aan de Riviervismarkt en later aan de Jan Hendrikstraat welbekend. Maar de bank had ook een heleboel bijkantoren. 

De Haagse Nutsspaarbank is in haar bestaansgeschiedenis meerdere keren verhuisd. Drie keer liet de bank een nieuw kantoor bouwen. De eerste was gesitueerd op de hoek van het Westeinde in de Jan Hendrikstraat.

Alexander Philippus Godon was vanaf 1874 tot en met 1888 voorzitter van de Commissie van Beheer bij de Nutsspaarbank. Het was een bijzondere man, die door zijn collega’s op handen werd gedragen. Naast opmerkelijke eigenschappen, had hij ook een aantal roemruchte vrienden. Zo deelde hij als jong ambtenaar in Batavia een kamer met de man die later zou uitgroeien tot schrijver Multatuli. 

Vluchtelingen zijn van alle tijden. Dat merkte ook de Nutsspaarbank in 1827 toen het lot van twee jonge Grieken in hun handen leek te worden gelegd.