De Haagse Johannes Bosscha van het Comité tot Ondersteuning der Grieken vroeg toen of een deel van het fonds dat was bestemd voor de opvoeding van twee jonge Grieken onder kon worden gebracht bij de spaarbank. Voor dat doel had het comité al 660 gulden op de bank staan, maar er was in totaal 4000 gulden beschikbaar. Bosscha verwachtte dat daar nog wel een paar duizend gulden bij kwam, maar dat het uiteindelijke bedrag niet hoger zou worden dan 10.000 gulden. Die som oversteeg het afgesproken inleggeld flink. Gelukkig zag de commissie hier geen bezwaren voor vanwege de uitzonderlijke situatie. 

Centraal Comité

Een paar jaar later, in 1826 na de roemruchte val van de Griekse vesting Missolonghi en de gruwelen die daarmee gepaard gingen, was er opnieuw veel interesse voor de Grieken. Nieuwe lokale comités ontstonden. Om eenheid in al die initiatieven te brengen, werd op 27 oktober 1825 in Den Haag een Centraal Comité opgericht, met als voorzitter de vooraanstaande staatsman Gijsbert Karel graaf van Hogendorp (1762-1834). Het ging hem vooral om humanitaire hulp, zoals het toesturen van voedsel en geld.

Om geld in te zamelen voor de Grieken deed het comité een beroep op de Leidse hoogleraar Nicolaas Godfried van Kampen (1776-1839). In een brochure die in een aantal kranten werd afgedrukt, riep hij op geld te geven. Die propaganda was hard nodig, want lang niet alle Nederlanders waren op de hand van de opstandelingen. Zeker niet de regering, vanwege haar neutraliteitspolitiek en de handelsbelangen. Vandaar dat collectes officieel werden verboden. Wel mochten mensen zich inschrijven om geld te storten. Succes bleef niet uit: in de jaren 1825 en 1826 werd in totaal 45.764 gulden opgehaald. 

Geen antwoord

Het enthousiasme voor het opvangen van de jongens verdween echter snel. De Griekse regering reageerde namelijk nooit op de verzoeken van het comité. Het bleef bij een mededeling van prins Alexandros Mavrokordatos (1791-1865) in februari 1827 dat de drie brieven uit Den Haag vermoedelijk niet waren aangekomen door de slechte postverbindingen. Hij liet weten wel van plan te zijn om kinderen te sturen, alleen gebeurde dat nooit. De regering had waarschijnlijk dringender zaken aan het hoofd - het was immers oorlog.

In 1827 nam de belangstelling voor de Griekse opstand af. De nieuwe staat bleek politiek wankel. De moord op president Ioannes Kapodistrias (1776-1831), die veel contacten met Nederland onderhield, gaf de doodsteek. Bovendien werd Griekenland inmiddels erkend als een onafhankelijke staat en gesteund tegen de Ottomanen. Het Centraal Comité in Den Haag zag geen reden om te blijven bestaan en legde in augustus 1828 alle activiteiten stil.