De Nutsspaarbank groeide in de jaren vijftig uit haar voegen. Het bestuur begon daarom na te denken over een nieuw pand. De beoogde locatie was letterlijk om de hoek: aan de Jan Hendrikstraat.

De Nutsspaarbank en ADO spelen op hun eigen manier al lange tijd een belangrijke rol binnen de Haagse gemeenschap. Het is dan ook niet gek dat de paden van de bank en de voetbalclub elkaar meer dan eens kruisten. 

De Haagse Nutsspaarbank is in haar bestaansgeschiedenis meerdere keren verhuisd. Drie keer liet de bank een nieuw kantoor bouwen. De eerste was gesitueerd op de hoek van het Westeinde in de Jan Hendrikstraat.

Dat sparen belangrijk is, wordt elk jaar op 31 oktober benadrukt. Dan is het Wereldspaardag. De Nutsspaarbank deelde die dag cadeautjes uit, zoals kalenders. Mensen stonden in de rij om er een te bemachtigen.

Met sparen kon je niet vroeg genoeg beginnen, vond de Nutsspaarbank. Daarom werd in de jaren dertig van de vorige eeuw het schoolsparen bedacht. Kinderen konden zegeltjes kopen in de klas en zo een leuk zakcentje bij elkaar sparen.

De Nutsspaarbank heeft veel verschillende spaarpotjes uitgegeven. Het was een kwestie van op = op. Wanneer de bank door de voorraad heen was, verschenen nieuwe modellen en kleurvarianten. De spaarpotjes bleken onweerstaan voor jonge spaarders. Voor sommigen zelfs zo onweerstaanbaar dat ze probeerden de spaarpotjes open te breken. 

Fonds 1818 mag het monumentale pand aan de Riviervismarkt 4 al 25 jaar haar kantoor noemen. Daarvoor was het van de Nutsspaarbank, die het gebouw in 1968 kocht. Het pand had toen al een lange geschiedenis.

De Haagse Nutsspaarbank beheerste in april 1932 meerdere keren het nieuws vanwege een run op de bank. Spaarders stonden rijendik voor de bank te wachten om hun geld op te nemen.

Pieter Willem Romeny werkte uitzonderlijk lang voor de Nutsspaarbank. Meer dan een halve eeuw. Niet alleen was hij een van de oprichters in 1818, hij was ook 32 jaar de boekhouder. Toen hij eind 1850 al zijn functies neerlegde, verkoos het bestuur van de bank hem bijna een jaar later tot voorzitter. Dit zou hij maar liefst 18 jaar blijven doen, voordat hij tegen zijn zin moest vertrekken. 

Vluchtelingen zijn van alle tijden. Dat merkte ook de Nutsspaarbank in 1827 toen het lot van twee jonge Grieken in hun handen leek te worden gelegd. 

Alexander Philippus Godon was vanaf 1874 tot en met 1888 voorzitter van de Commissie van Beheer bij de Nutsspaarbank. Het was een bijzondere man, die door zijn collega’s op handen werd gedragen. Naast opmerkelijke eigenschappen, had hij ook een aantal roemruchte vrienden. Zo deelde hij als jong ambtenaar in Batavia een kamer met de man die later zou uitgroeien tot schrijver Multatuli.